தாயுமானவர்.. ராமநாதபுரம் மன்னர் செய்த அறியா தவறு.. இன்று வரை தொடரும் நம்பிக்கை!

- கலைவாணி கோபால்

தாயுமான சுவாமிகள் என்னும் பேரொளியைத் தமிழ் இலக்கிய உலகம் நன்கு அறியும். பக்திக்கும் ஞானத்திற்கும் ஒரு பாலமாகத் திகழ்ந்த இவரது வாழ்வும், இவர் மறைந்த விதமும் பல கேள்விகளையும் ஆன்மீக ரகசியங்களையும் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளன.

தாயுமானவரின் தந்தை கேடிலியப்ப பிள்ளை, பூம்புகார் பகுதியில் இருந்து வணிக நிமித்தம் காரணமாகத் திருச்சிக்கு வந்து குடியேறினார். இத்தம்பதியருக்கு மகனாகப் பிறந்தவரே தாயுமான சுவாமிகள். இவரது தந்தை, திருச்சிப் பகுதியை ஆண்ட நாயக்க மன்னரின் அரசவையில் கணக்குப்பிள்ளை (அரசுக் கணக்கர்) பொறுப்பில் பணியாற்றினார். தந்தையின் மறைவுக்குப் பின்னர், நாயக்க மன்னரான விஜய ரகுநாத நாயக்கரின் அரசவையில் தாயுமானவரே அதே நிர்வாகப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டார்.

சிறு வயதிலிருந்தே பரம்பொருளின் மீது மாறாத பக்தி கொண்ட இவர், அரசவைப் பணியில் இருந்தபோதிலும், தனது ஆன்மீகத் தேடலைத் தளரவிடவில்லை. காலப்போக்கில், நாயக்க மன்னர் காலமானார். அதன்பிறகு, அரசியார் மீனாட்சி நாயக்கர் ஆட்சியை வழிநடத்தினார்.

ஞானத் தேடலும் பயணமும்

அரசவை நிர்வாகப் பணிகளுக்கு நடுவே ஏற்பட்ட மன உளைச்சலில் இருந்தும், பற்றற்ற நிலையை அடைய வேண்டும் என்ற தணியாத தாகத்தாலும், தாயுமானவர் ஒரு கட்டத்தில் தன் குடும்பத்தைத் துறந்தார். இவருக்கு மட்டுவார் குழலி என்ற மனைவியும், கனகசபாபதி என்ற மகனும் இருந்தனர். எனினும், ஆத்ம சாந்தியை நாடி, கால்நடையாகத் திருச்சியில் இருந்து புறப்பட்டார்.

புதுக்கோட்டை வழியே பயணித்து, இறுதியாக இராமநாதபுரம் பகுதியை அடைந்தார். அங்கிருந்த சேதுபதி இடுகாடு என்னும் மயானக் கரையில், உலகியலை மறந்து நிஷ்டையில் (ஆழ்ந்த தியான நிலை) அமர்ந்தார்.

சோகமும் சோதனையும்

தாயுமானவர் நிஷ்டையில் ஆழ்ந்திருந்த போது, அங்கு ஆடு மாடுகளை மேய்த்துக் கொண்டிருந்த இடையர்கள், தியான நிலையில் இருந்த அவரது உடலைப் பிணம் என்று தவறாகக் கருதினர். உடனே, இராமநாதபுரத்தின் மன்னரிடம் சென்று அதைத் தெரிவித்தனர்.

மன்னரும், அதன் உண்மை நிலையை ஆராயாமல், அது பிணம்தான் என்று முடிவெடுத்து, அதைத் தீ மூட்டி எரிக்குமாறு பணியாளர்களுக்கு உத்தரவிட்டார். அப்போது தாயுமானவருக்கு ஏறக்குறைய 40 வயது. பணியாளர்களும், அவர் தியானத்தில் இருப்பதை அறியாமல், அந்த உடலுக்குத் தீ மூட்டினர்.

நெருப்பு சுவாமிகளின் திருமேனியைத் தீண்டியதும், ஒரு வியத்தகு நிகழ்வு நடைபெற்றது. அந்தத் தீச்சுடரைப் பிளந்துகொண்டு எழுந்த தாயுமானவர், "வித்தக சித்தர் கணம்" என்று தொடங்கும் தலைப்பில் 100 பக்திப் பாடல்களைப் பாடினார் என்று சொல்லப்படுகிறது. பாடல்களைப் பாடி முடித்ததும், அவரது திருமேனி ஒளியாக மாறி அந்த இடத்திலேயே மறைந்தது என்று ஆன்மீகச் சான்றுகள் கூறுகின்றன.

கர்மாவின் கூற்று

தியான நிலையில் இருந்த ஒரு ஞானியின் உடலுக்குத் தீ மூட்டப்பட்டதன் விளைவால், ஒரு பழிகூறு (சாபம்) ஏற்பட்டதாக இராமநாதபுர வரலாற்றில் ஒரு செய்தி உலா வருகிறது. அதாவது, தாயுமானவர் அக்னியில் மறைந்த அந்த 40 வயது எல்லையின் காரணமாக, இராமநாத மன்னர் பரம்பரையில் அரியணை ஏற்கும் ஆண் வாரிசுகள் யாரும் 40 வயதிற்கு மேல் உயிர் வாழ்வதில்லை என்றொரு தகவல் இன்றளவும் சொல்லப்படுகிறது. இதுவே கர்ம வினையின் பிரதிபலிப்பு என்றும் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது.

தாயுமானவர் இயற்றிய எண்ணற்ற பாடல்களுள், மனித குலத்தின் பொதுவான நேசத்தையும், தன்னலமற்ற அன்பையும் வெளிப்படுத்தும் இந்தப் பாடலின் இரண்டு வரிகள், இன்றும் எல்லோர் மனதிலும் நிலைத்து நிற்கின்றன:

"யாரும் இன்புற்று இருக்கவே நினைப்பது அல்லாமல் யாதொன்றும் அறியேன் பராபரமே"

இந்த வரிகள், அனைத்து உயிர்களும் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்று மட்டுமே நான் எண்ணுகிறேன்; இதைத் தவிர வேறு எதுவும் நான் அறியேன், ஓ பராபரமே! என்ற உயர்வான தத்துவத்தை உலகுக்கு உணர்த்தி நிற்கின்றன. தாயுமானவர் என்னும் சித்தரின் ஆன்மீகப் பெருமையை, இந்த வரிகள் காலந்தோறும் பறைசாற்றிக் கொண்டே இருக்கும்.

(கலைவாணி கோபால், தென்தமிழ் செய்தி இணையதளமும், திருவண்ணாமலை தடம் பதிக்கும் தளிர்கள் பன்னாட்டு மையம் இணைந்து நடத்தும் பத்திரிகையாளர் பயிற்சி திட்டத்தின் கீழ் எழுதி வருகிறார்)