- ஸ்வர்ணலட்சுமி

திருவெம்பாவை என்பது சைவ சமயத்தின் முக்கிய நூல்களில் ஒன்றான திருவாசகத்தில் அடங்கியுள்ள ஒரு பகுதி ஆகும். இது மாணிக்கவாசகரால் அருளிச் செய்யப்பட்டது. இதில் மொத்தம் இருபது பாடல்கள் உள்ளன. மாணிக்கவாசகர் திருவண்ணாமலையைத் தரிசிக்கும்போது இந்தப் பாடல்களைப் பாடியதாகக் கருதப்படுகிறது.

இது பாவை நோன்பை மையமாகக் கொண்டது. மார்கழி மாதத்தில் கன்னிப் பெண்கள் விடியற்காலையில் எழுந்து, மற்ற தோழிகளையும் எழுப்பி, சிவபெருமானின் புகழைப் பாடி நீராடி வழிபடுவதாகப் பாடல்கள் அமைந்துள்ளன.

இதன் அடிப்படைத் தத்துவம், சிவசக்தியின் அருட்செயலையும், ஒன்பது சக்திகள் (நவசக்திகள்) ஒன்றுசேர்ந்து சிவபெருமானைத் துதிப்பதையும் விளக்குகிறது.

உள்ளத்தின் ஆணவம், அறியாமை போன்ற மலங்களால் கட்டுண்டு உறங்கிக் கிடக்கும் ஆன்மாவை (உறங்கும் தோழி) எழுப்பி, இறைவனின் அருளைப் பெற அழைத்துச் செல்வதே இதன் முக்கியக் கருத்தாக அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்.

திருவெம்பாவை பாசுரம் 1: 

ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும்பெருஞ்

சோதியை யாம்பாடக் கேட்டேயும் வாட்டடங்கண்

மாதே வளருதியோ வன்செவியோ நின்செவிதான்

மாதேவன் வார்கழல்கள் வாழ்த்திய வாழ்த்தொலிபோய்

வீதிவாய்க் கேட்டலுமே விம்மிவிம்மி மெய்ம்மறந்து

போதார் அமளியின்மே னின்றும் புரண்டிங்ஙன்

ஏதேனும் ஆகாள் கிடந்தாள் என்னே என்னே

ஈதேயெந் தோழி பரிசேலோ ரெம்பாவாய்.

பொருள்: 

"வாள் போன்ற கூர்மையான, அகன்ற கண்களையுடைய பெண்ணே! முதலும் முடிவும் இல்லாத, மிகவும் அரிய பெரிய ஒளிப்பிழம்பாகிய சிவபெருமானை, நாங்கள் பாடிக் கொண்டிருப்பதைக் கேட்டும், இன்னும் நீ உறங்கிக் கொண்டிருக்கிறாயா?

உன் காது செவிடாகிவிட்டதா? (அல்லது) இரும்பினால் செய்யப்பட்ட வலிமையான செவியோ? பெருந்தேவனாகிய சிவபெருமானின் நீண்ட திருவடிகளை (கழல்களை) நாங்கள் வாழ்த்திப் பாடிய அந்த வாழ்த்தொலியானது, தெருவில் கேட்ட ஒரு பெண், அதனைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் விம்மி அழுது, தன் உடலின் உணர்வை மறந்து, மலர்கள் நிறைந்த படுக்கையின் மீதிருந்து உருண்டு வந்து, ஏதோ ஒரு நிலையை அடைந்து கிடந்தாள்! இது என்ன வியப்பு!

இவளது நிலைமை (இறைபக்தி) எவ்வளவு வியப்பிற்குரியது! எழுந்து எங்களுடன் சேர்ந்து பாடி நோன்பை மேற்கொள்வாயாக!

பாடலின் கருத்து:

இந்த முதல் பாடல், ஆன்மீகத்தில் உள்ள மூன்று விதமான ஆன்மாக்களைக் குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம்: ஞானம் பெற்று, இறைவனை நாடி, மற்ற ஆன்மாக்களைத் தட்டி எழுப்பும் விழிப்படைந்த ஆன்மாக்கள். உலகப் பற்று, ஆணவம், அறியாமை (மலம்) ஆகியவற்றால் கட்டுண்டு, இறைவனை உணராமல் உறங்கிக் கிடக்கும் ஆன்மா. இறைவன் நாமத்தைக் கேட்ட மாத்திரத்திலேயே பக்திப் பரவசத்தால் உலக நினைப்பை இழந்து, சிவத்தோடு ஒன்ற விரும்பும் பக்குவப்பட்ட ஆன்மா.

உறங்கிக் கிடக்கும் ஆன்மாவை (உள்ளிருக்கும் தோழியை), பக்தி நெறியில் ஈடுபட விளித்து எழுப்பி, சிவபெருமானின் அருளைப் பெற அழைப்பதே இதன் தலையாய தத்துவமாகும்.