எம்ஜிஆர் ஆக வேண்டும் என்றால் முதலில் அதற்குரிய உழைப்பை கொடுத்தாக வேண்டும் இல்லையா.. சூப்பர் ஸ்டார் ஆக வேண்டும் என்றால் அதற்குரிய வியர்வையை நாம் சிந்தியாக வேண்டும் இல்லையா.. ஒரு விஜய் போல வர வேண்டும் என்றால் மெனக்கெட வேண்டும் இல்லையா.. களங்கள் பல கண்டால்தான், போராட்டங்களை சந்திக்கும் அனுபவம் கிடைக்கும், பயம் விலகும்.. தொடர் முயற்சிகள்தான் நமது விடா முயற்சியின் விளைவுக்கு நல்ல பலனைக் கொடுக்கும் இல்லையா!

அப்படி ஒரு போராட்ட அனுபவத்தைத்தான் நமது ந. தீபலட்சுமி அழகிய வரிகளில் ஒரு குட்டிக் காவியாக தீட்டியுள்ளார்.. படிங்க.. அனுபவங்களை நீங்களும் பெறுங்க.

There were nights I cried with no sound at all,

Hiding my wounds behind a practiced smile.

Hands trembled, dreams crumbled, hope felt small—

Yet I walked, even if only a mile.

I broke like a fragile piece of glass,

Shattered by moments I could not escape.

Life felt like a storm I could not surpass,

Pain wrapped around me like a drape.

But tears, though bitter, washed my eyes,

And in that salt, strength was born.

The heart that once believed its own lies

Began to beat again—reborn.

Slowly, gently, I learned to stand,

Not perfect, but braver than before.

For struggle carved courage by its hand,

And fear fell weaker, more and more.

Now I shine—not because life stayed kind,

But because I survived what once broke me.

Every scar is a medal on my mind,

Proof that darkness could not choke me.

I was a story of sorrow yesterday,

But today, I glow like morning wine.

Not despite the pain I walked through—

I shine because of every pain that was mine!

(About the Auhor: N.DEEPALAKSHMI, B.T.ASST IN ENGLISH, CREATIVE WRITER, GHSS-SATHUVACHARI, VELORE DISTRICT)